Klasyfikacja i charakterystyka baśni.

Zalety baśni.

Teoretyczne rozważania na temat baśni w świetle literatury dla dzieci.

Terapia przez baśń.

Znaczenie baśni w redukowaniu lęków u dzieci w wieku przedszkolnym.

Biblioterapia- nowa szansa dla książki.

Ogromny wpływ na rozwój osobowości dziecka ma stały kontakt z książką. We współczesnym świecie dzieciom i młodzieży coraz trudniej się odnaleźć. Dlatego wielką sztuką jest odpowiednio wprowadzić dziecko w świat dorosłych. Książki mogą wiele pomóc i nauczyć. Mądrze wykorzystane dają dostęp do głębszej mądrości, przekazują ważne wskazówki, wzory myślenia, przeżywania i zachowania. Bardzo ważne jest więc obcowanie dziecka z książką, a w szczególności z baśnią, gatunkiem literackim, który mówi o naszym współczesnym świecie i jego odwiecznych problemach.

Klasyfikacja i charakterystyka baśni

Baśń to jeden z podstawowych gatunków epickich literatury ludowej „ utrwala w fantastycznej formie ludowe poglądy na stosunki międzyludzkie, przedstawia ideały dobra i sprawiedliwości oraz kryteria oceny ludzkich poczynań” ( J.Sławiński „ Słownik terminów literackich” W-wa 1998).

Podstawą do klasyfikacji utworów baśniowych jest określenie źródła wątku baśniowego. Można wyróżnić dwie grupy utworów baśniowych: baśnie ludowe i baśnie literackie.

Baśnie ludowe wywodzą się z folkloru, nie były tworzone z myślą o dziecięcym odbiorcy. Dlatego można w nich znaleźć tematy trudne, jak śmierć bliskich, utratę miłości rodziców, czy grozę złych mocy. Baśnie ludowe na długo przed tym, zanim zostały spisane, krążyły w przekazie ustnym, niosąc nadzieję na lepsze jutro swoim słuchaczom, którymi byli dorośli i dzieci. Odmienną grupą tekstów są baśnie literackie, a źródłem, które powołało je do życia jest nieograniczona wyobraźnia pisarza.

Baśń łączy w sobie elementy świata realnego i fikcyjnego, tworząc poetycką wizję. Antropomorfizacja zjawisk i personifikacja sprawiają, że świat kreowany w baśniach jest bliski dorosłym i dzieciom. W utworach tych możemy znaleźć próbę odpowiedzi na dwa podstawowe pytania, jakie człowiek stawia sobie od stuleci: jaki jest świat, jakie reguły nim rządzą i jak sobie poradzić z zagrożeniami.

Baśnie nie na darmo nazywane są lekturą pocieszenia, bo tę rolę spełniały i spełniają bardzo skutecznie. W perspektywie psychologicznej baśnie są najstarszą literaturą kompensacyjną, przez pokolenia sprawdzonym sposobem przynoszenia ulgi.

Dzisiaj baśnie są ulubioną lekturą małych dzieci, najczęściej w wieku od 4 do 9 lat. W baśniach to magia rozwiązuje wszystkie problemy. A tak właśnie myśli dziecko, imputując zwierzętom i przedmiotom martwym swe odczucia, nie rozumiejąc przyczyn, a obserwując skutki zdarzeń. Magia odzwierciedla myślenie życzeniowe, marzenia na jawie, co służy natychmiastowej aczkolwiek chwilowej redukcji napięcia i wyzwala optymistyczne oczekiwania. Magią rządzi pewna logika- ryba pomaga w wodzie, wilk w lesie, zgodnie z miejscem, w którym naturalnie występuje. Magia pozwala zrozumieć wiele zjawisk. Z jej pomocą niezrozumiałe wydarzenia losu nie są przypadkowe, ale wynikają z ingerencji innych istot, są wynikiem umiejętności czarowania. Postacie z baśni są jednoznacznie określone: albo dobre, albo złe, co też obrazuje sposób myślenia dziecka. Podobnie jest z rozumieniem kategorii czasu i przestrzeni.

Świat baśni jest umowny, nierealny, o czym szybko dowiadują się słuchacze.

W każdej baśni eksponuje się wartości moralne poprzez jednoznaczne pokazanie, kogo i za co spotka nagroda lub kara. Uniwersalnymi wartościami, które występują stale są dobro, szlachetność, piękno, wrażliwość na los ludzi i zwierząt, solidarność. Wiadomo też, że wszystko się szczęśliwie zakończy.

Prawdziwa tajemnica powodzenia baśni kryje się również w jej języku- symbolach, metaforach, w tym, co umożliwia nam odczucie cudowności i poetyczności. W baśniach buduje się przekonanie, że zwykły przedmiot może mieć moc, może być zaczarowany, zaklęty. Tak naprawdę nic nie jest zwyczajne i tylko od nas zależy, czy potrafimy to odkryć, dostrzec całe piękno otaczającego świata.

Baśń wyrosła w świecie mitów, legend i zawiera w sobie myśli, odczucia, wierzenia, poczucie piękna przeszłych pokoleń. Jest ich darem.

Zalety baśni

– Rzeczywistość kreowana w baśniach jest zgodna z myśleniem dziecka. Dzięki temu pozwala zrozumieć świat i siebie, wprowadza porządek i ład, pokazując, jakie reguły rządzą światem. Dając uporządkowany obraz świata, przewidywalny, tym samym buduje w dzieciach poczucie bezpieczeństwa.

– Dzięki baśniom następuje przezwyciężanie egocentrycznego sposobu myślenia. Postacie są jednowymiarowe- albo dobre, albo złe, piękne lub brzydkie, ich cele realizują się w działaniu.

– Uruchamiają wyobraźnię dziecka, wyzwalają emocje, a one kształtują wrażliwość, prowadzą do intensywnego przeżywania różnych doznań. Stymulują empatię wobec tego, co czują inni, także zwierzęta i rośliny.

– Baśnie uczą wyrażać uczucia, nazywać je i uświadamiać sobie. Jest to bardzo ważne w procesie komunikowania się z innymi, radzenia sobie z emocjami.

– Dziecko uczy się, że warto przestrzegać zakazów, być dobrym, że za takie zachowania spotyka nagroda.

– Baśnie bawią, są pełnym wrażeń sposobem przeżywania, dostarczają dzieciom wiele przyjemności.

– Baśnie przekazują tradycje naszej kultury.

Teoretyczne rozważania na temat baśni w świetle literatury dziecięcej

Pisząc o baśniach świadomie czy nieświadomie powracamy do ich romantycznych źródeł i do wielkiego mistrza Hansa Christiana Andersena, który nadał baśni literackiej kształty niepowtarzalne w swej urodzie i bogate w wizje poetyckiej wyobraźni, że wszystko co później powstało, jest już w jakimś sensie związane z jego inspiracją twórczą. Baśnie Andersena nie zostały adaptowane do ustnych relacji, jak niektóre bajki Grimmów. Świetność formy, wdzięk , mądrość i poezja były trudne do przetworzenia. Nie wszystkie są równie doskonałe , ale pośród nich jest wiele na miarę klasyczna: „ Nowe szaty cesarza”, „ Mała syrena”, „ Dziewczynka z zapałkami”, „ Calineczka”, „ Słowik”, „ Księżniczka na ziarnku grochu”, „ Brzydkie kaczątko”. Wszystkie baśnie Andersena posiadają uniwersalne wartości humanistyczno-filozoficzne i nie ulegają weryfikacji czasu. Wykraczają poza wąsko pojęty adres dziecięcy- i właśnie dlatego twórczość ta jest wielka; czytelnik dorastając odkrywa w niej nowe treści.

Przełomową rolę w rozwoju rodzimej literatury dla dzieci odegrała Maria Konopnicka, której utwór „ Baśń krasnoludkach i sierotce Marysi” uważany jest przez wielu za arcydzieło literackie. W stworzonym przez autorkę świecie panuje pełna harmonia. Motywy baśniowo-magiczne przeplatają się z elementami bajki zwierzęcej, scenki z życia wsi ujęte realistycznie nie są powiązane sztucznie. Zawarte w nich bogactwo wątków motywów i sposobów narracji służy jedynie pełniejszemu wyrażaniu myśli przewodniej utworu. W baśni tej znajdujemy pochwałę pracowitości, dorabiania się wytrwałym wysiłkiem, zgodnego współdziałania, potępiania egoizmu społecznego, lenistwa.

Współczesnym przykładem baśni literackiej mogą być „ Muminki”. Cykl dziesięciu utworów napisanych przez Marikę Tove Jansson, nasycony jest sentencjami, przypowieściami filozoficznymi, pełno w nich elementów informacyjno-poznawczych, bogactwa humoru i dowcipu we wszystkich tonacjach. Ta złożona, wielowarstwowa baśń ukazuje wyimaginowany, idylliczny świat, zamieszkany przez baśniowe istoty, z których każda ma własny, indywidualny pogląd na życie. Poczucie humoru, wyrozumiałość, życzliwość dla innych w każdej sytuacji – to cechy bohaterów. Autorka nie lęka się w swojej baśni pokazać dziecku niebezpieczeństwa, nigdy jednak nie dopuszcza do konsekwencji, do których mogą one doprowadzić. Dba, aby przedwcześnie nie ujawnić smutnych prawd, z którymi musi się zetknąć człowiek dorosły. Dzięki wieloznacznej i różnorodnej treści, bogatej fantazji, aluzjom pozaliterackim, a także swoistej filozofii życiowej bohaterów, książki o Maminkach ilustrowane przez autorkę podobają się zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Są to bowiem utwory liryczno-poetyckie wysokiej rangi, pobudzające wrażliwość czytelnika w każdym wieku.

Terapia poprzez baśń

Terapia przez baśń stosowana jest najczęściej do pracy z dziećmi w wieku 4-9 lat. W baśni szuka się pomocy i znajduje ją. Ma na celu uspokojenie, zredukowanie problemów emocjonalnych i wspieranie rozwoju osobowego dziecka. Jej specyfiką jest to, że jest skierowana do konkretnego odbiorcy mającego konkretny problem. Do terapii psychoanalitycy wybierają te baśnie, które najlepiej nadają się do przepracowania danego problemu. Jeśli konflikt dotyczy relacji z matką, szuka się w utworach symboli z nią związanych. Baśnie odblokowują uczucia i pomagają w intuicyjny sposób sobie z nimi radzić. Symbole są ważne , bo pomagają nawiązać kontakt ze stłumionymi przeżyciami. W końcowym etapie postępowania terapeuci zachęcają do ułożenia własnej bajki, która byłaby projekcją, obrazem siebie, swoich lęków. Baśnie wykorzystywane są nie tylko do terapii, ale również pełnią funkcję diagnostyczną. Poprzez wybór ulubionego bohatera dociera się do nieuświadomionych problemów dziecka. Technika ta jest przydatna również do pracy w grupie; przydział ról do odgrywania, jakie grupa wyznacza osobie, mówi o tym, jak jest dane dziecko jest przez nią postrzegane.

Baśń w terapii może być bardzo różnie stosowana. Może być odczytywana jako wzorzec określonych zachowań, może służyć do projekcji własnych doznań przy dokańczaniu historyjek lub układaniu nowych . Pomaga wejrzeć we własne problemy, może służyć socjalizacji, wzmacniać wewnętrznie. Tak więc jej rola polega na uświadamianiu lęków, ich genezy. Jest pomocna w terapii, także w nabywaniu nowych wzorów działania.

Przykłady baśni poruszających określony problem:

„ Brzydkie kaczątko” – brak akceptacji dla „ inności”

„ Kopciuszek” – rywalizacja rodzeństwa, brak miłości i uznania

„ Szewczyk Dratewka” – pochwala odwagi i sprytu

„ Jaś i Małgosia” – lęk przed porzuceniem

„ O dwóch Dorotkach, Koguciku i Zajączku” – napiętnowanie lenistwa i nieposłuszeństwa

Baśń polska „ Szczęście” – odkrywanie własnych talentów i możliwości

Baśń polska „ Jak mazurska baba przechytrzyła diabła” – wartość przyjaźni

Baśń polska „ O dobrym przewoźniku i dwóch siostrach rusałkach” – bezinteresowność

Baśń baszkirska „ Wdzięczny zając” – potrzeba wzajemnej pomocy

Znaczenie baśni w terapii lęków u dzieci w wieku przedszkolnym

Lęki występują u wszystkich dzieci i są charakterystyczne dla ich rozwoju. Między 4 a 5 rokiem życia pojawiają się lęki nocne, nieuzasadnione lęki związane ze zjawiskami atmosferycznymi ( burz, silny wiatr) oraz zwierzętami.

Większość lęków jest wyzwalana przez bodźce, które uprzednio działały na nas i dotyczą zdarzeń, jakich doświadczyliśmy. Jest to tzw. lęk odtwórczy. Inny rodzaj lęku, to taki, który ma uwarunkowania w naszej wyobraźni ( np. potwory, duchy, czarownice ). Ten rodzaj lęku to lęk wytwórczy. Innym rodzajem lęku są lęki mające swoją genezę w niezaspokojonych potrzebach. Lęk jest tutaj bolesnym odczuwaniem braku. Niezaspokojenie potrzeb fizjologicznych prowadzi do nieprawidłowości w rozwoju. Natomiast niezaspokojenie potrzeb psychicznych ( potrzeby bezpieczeństwa, miłości) prowadzi do różnych patologii. Jeszcze innym rodzajem lęku jest lęk związany z obrazem własnej osoby. Ten lęk pojawia się najpóźniej ze wszystkich lęków. Jest to pojawienie się poczucia bycia gorszym.

Lęk jest emocją powszechnie i często doznawaną, a jednocześnie kluczem do zrozumienia wielu różnorodnych zaburzeń.

W redukowaniu lęków u dzieci stosuje się różnorodne techniki terapeutyczne. Jedną z nich jest biblioterapia, czyli oddziaływanie na psychikę poprzez odpowiednio dobraną literaturę.

W szczególności baśnie i bajki, które dają wsparcie, kompensują niezaspokojone potrzeby, przedstawiają inne wzory myślenia i działania, a tym samym budują zasoby osobiste i stymulują rozwój. Umożliwiają poznanie i rozumienie cudzych, a potem własnych motywów działania. Uwrażliwiają na piękno i dobro. Baśń i bajka są zgodne ze sposobem rozumienia świata, który preferują same dzieci. Nie są czymś sztucznym, wymyślonym na potrzeby terapii czy profilaktyki, ale czymś, co naturalnie związane jest z rozwojem dziecka, jego poszukiwaniem swego miejsca wśród innych ludzi. Baśnie i bajki są doskonałym antidotum na samotność dziecka i jego rodzica, pozwalają odnaleźć drogę do bycia razem. Baśń i bajka terapeutyczna adresowana jest głównie do dzieci w wieku od 4 do 9 lat. Ma na celu uspokojenie, zredukowanie problemów emocjonalnych i wspieranie rozwoju osobowego dziecka. Jej specyfiką jest to, że jest skierowana do konkretnego odbiorcy mającego konkretny problem. Bajka terapeutyczna pozwala dziecku bez lęku spojrzeć na swoje problemy i uczy je jak sobie z nimi radzić. Dziecko zaczyna pozytywnie myśleć o sytuacjach trudnych-lękotwórczych. Dzięki baśniom i bajkom, tajemnicze lęki dręczące dziecko tracą swoją moc, stają się zwykłymi sytuacjami , w których dziecko potrafi dobrze działać.

Biblioterapia – nowa szansa dla książki

Pojęcie biblioterapii doskonale obrazuje cytat Urszuli K.Leguin: „ Czytamy książki, by odkryć kim jesteśmy. To, co inni ludzie robią, myślą i czują jest bezcennym przewodnikiem w zrozumieniu kim jesteśmy i kim możemy się stać…”

W Polsce pojęcie biblioterapii pojawiło się w ostatnim dwudziestoleciu ubiegłego wieku. Korzenie tej metody terapeutycznej sięgają czasów starożytnych. W bibliotece w Aleksandrii widniały słowa : „ lekarstwo na umysł” Słynne baśnie i opowiadania Szeherezady powstały na zamówienie sułtana w celu jak głosi legenda wyleczenia go z depresji. Podstawy biblioterapii stworzył N.A. Rubakin, który w 1919 r. w Instytucie Bibliopsychologii w Lozannie zapoczątkował badania nad reakcjami indywidualnych czytelników. Za oficjalną definicję biblioterapii przyjmuje się działanie terapeutyczne oparte o stosowanie wyselekcjonowanych materiałów czytelniczych rozumianych jako środek wspierający proces terapeutyczny w medycynie. Jest rodzajem psychicznego wsparcia, pomocy w rozwiązywaniu osobistych problemów, rodzajem oparcia w procesie osiągania bezpieczeństwa, środkiem realizacji potrzeb. Biblioterapia jest częścią terapii pedagogicznej. Pedagogiczny aspekt biblioterapii koncentruje się wokół roli książki „ jako metody leczenia opartego o proces edukacyjny , który ma pomóc w radzeniu sobie z trudna sytuacja. Pożądane zmiany mają wystąpić w zachowaniu, uczuciach i wierzeniach.”

Wszyscy rodzice chcieliby , by ich dzieci czuły się całkowicie bezpieczne, były wolne od lęków i niepokojów. Jednakże nawet najszczęśliwsze dziecko musi przejść przez okresy lęku, gniewu i poczucia odosobnienie. Dzieje się tak dlatego, że nikt nie może wykonać za nie pewnych zadań. Dziecko musi nauczyć się upadać , po czym podnosić się i zaczynać od początku ( jest to widoczne w wielu bajkach, gdzie młody bohater wyrusza na poszukiwanie szczęścia i napotyka różne trudności, przeszkody, które musi pokonać na swojej drodze do ostatecznego sukcesu: „ Tomcio Paluch”, Jaś Fasola”, „ Wianuszka”, „ Szklana góra”, „ Szewczyk Dratewka”.)

A zatem w dzisiejszych, jakże trudnych, nie tylko dla nas dorosłych, ale również dla dzieci czasach musimy dopasować się do nowych, trudnych zadań oraz odnajdywać skuteczne sposoby radzenia sobie z nimi. Jednym z tych sposobów jest terapia przez literaturę. W dobie komputera i telewizji nie sposób dostrzec szansy, jaką jest kontakt z dzieckiem poprzez książkę, która buduje zaufanie, zrozumienie, poczucie bezpieczeństwa dziecka, uwrażliwia je na dobro i piękno, daje mu wsparcie, stymuluje rozwój.

Katarzyna Suska

Przedszkole Niepubliczne „ Radość”

W Bydgoszczy

Bibliografia

Bettelheim B., Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach baśni., Warszawa 1996

Wortman S. , Baśń w literaturze i życiu dziecka, Warszawa 1959

Arkuszewska E. , Kanas M. , Krawiec B. , W magicznym świecie baśni i bajek” , „ Biblioterapeuta”, 2004, nr 1, s. 7-11

Borecka I. , Biblioterapia formą terapii pedagogicznej, Wałbrzych, 2001

Molicka M. , Bajkoterapia, Poznań 2002

Praca zbiorowa, Encyklopedia szkolna, Warszawa 1998